Kant: AA I, VIRO ILLUSTRISSIMO, GENEROSISSIMO ... , Seite 479

      
           
 

Zeile:

 

Text (Kant):

 

 

 

  
  01 naturalis discrimine utuntur, exceptione quadam elabantur. Sunt quidem et      
  02 aliä eiusdem sententiä demonstationes in promptu, quarum ut unicam      
  03 allegem, triangulum äquilaterum e monadibus, si ita arridet, constructum concipe,      
  04 cuius si duo latera producantur in indefinitum, inqü hisce sumpseris distantias      
  05 duplo, triplo, quintuplo, centuplo etc. lateribus trianguli dati maiores,      
  06 harum extremitates lineis physicis iungi possunt, quä erunt in eadem ratione,      
  07 ut illä, tertio trianguli latere maiores tantundemqü pluribus particulis simplicissimis      
  08 constabunt. Quia vero inter quamlibet harum monadum atqü eam,      
  09 quä in vertice anguli constituta est, lineä physicä ductä concipi possunt,      
  10 hä basin trianguli dati infinities dividunt, adeoqü spatii divisibilitatem infinitam      
  11 egregie tüntur. Sed qui demonstrationem superius allatam absqü präiudicatarum      
  12 opinionum impedimentis perspexerit, omnibus aliis vacare meo      
  13 quidem iudicio potest.      
           
  14 PROP. IV THEOREMA. Compositum in infinitum divisibile non      
  15 constat partibus primitivis s. simplicibus.      
           
  16 Cum in composito in infinitum divisibili nunquam perveniatur dividendo      
  17 in partes omni compositione exutas, quä autem dividendo non tolli potest      
  18 compositio, tolli plane non possit, nisi omnem compositi exsistentiam abrogaveris;      
  19 quia vero, quä in composito remanent compositione omni sublata,      
  20 partes audiunt simplices Prop. 1: compositum infinities divisibile talibus non      
  21 constare liqüt.      
           
  22 SCHOLION. Non alienum fore ab instituti ratione autumavi, post vindicatas      
  23 corpori cuilibet partes primitivas simplices, et post assertam infinitam      
  24 spatii sui divisionem, cavere, ne quisquam monades pro infinite parvis corporis      
  25 particulis habeat. Etenim spatium, quod est substantialitatis plane expers et      
  26 relationis externä unitarum monadum phänomenon, vel in infinitum continuata      
  27 divisione plane non exhauriri, abunde hoc pacto patescit; in quocunqü      
  28 autem composito compositio est nonnisi accidens, et sunt substantialia compositionis      
  29 subiecta, illud infinitam pati divisionem absonum est. Inde enim etiam      
  30 seqüretur, partem quamlibet corporis primitivam ita esse comparatam, ut nec      
  31 mille aliis, nec myriadibus, nec millionum millionibus, uno verbo, non, quotcunqü      
  32 assignare libürit, iuncta particulam quamlibet materiä constituat, quod      
  33 certe haud obscure omnem substantialitatem compositi tollit, neqü itaqü in      
  34 corpora naturä cadere potest.      
           
  35 COROLLARUIM. Corpus igitur quodlibet definito constat elementorum      
  36 simplicium numero.      
           
           
     

[ Seite 478 ] [ Seite 480 ] [ Inhaltsverzeichnis ]