Kant: AA I, PRINCIPIORUM PRIMORUM COGNITIONIS ... , Seite 391

      
           
 

Zeile:

 

Text (Kant):

 

 

 

  
  01 Principium contradictionis, quod effertur propositione: impossibile est,      
  02 idem simul esse ac non esse, re ipsa non est nisi definitio impossibilis; quicquid      
  03 enim sibi contradicit, s. quod simul esse ac non esse concipitur, vocatur impossibile.      
  04 Quo vero pacto statui potest, omnes veritates ad hanc definitionem      
  05 velut ad lapidem Lydium revocari oportere? Neqü enim necesse est, ut quamlibet      
  06 veritatem ab oppositi impossibilitate vindices, neqü, ut verum fatear, hoc      
  07 per se sufficit; non enim datur ab oppositi impossibilitate transitus ad veritatis      
  08 assertionem, nisi mediante dicto: cuiuscunqü oppositum est falsum, illud est verum,      
  09 quod itaqü cum principio contradictionis divisum habet imperium, prouti      
  10 ostensum in antecedentibus.      
           
  11 Postremo propositioni negativä potissimum in regione veritatum primas      
  12 demandare et omnium caput ac firmamentum salutare, quis est, cui non duriusculum      
  13 et aliquanto etiam peius quam paradoxon videatur, cum non pateat, cur      
  14 negativa veritas prä affirmativa hoc iure potita sit? Nos potius, cum sint bina      
  15 veritatum genera, bina ipsis etiam statuimus principia prima, alterum affirmans,      
  16 alterum negans.      
           
  17 SCHOLION. Poterat forte cuipiam häc disquisitio, sicuti subtilis et operosa,      
  18 ita etiam supervacanea et ab omni utilitate derelicta videri. Et si corollariorum      
  19 fecunditatem spectes, habes me assentientem. Mens enim, quanquam      
  20 tale principium non edocta, non potest non ubivis sponte et naturä quadam      
  21 necessitate eodem uti. Verum nonne ideo digna erit disquisitione materia, catenam      
  22 veritatum ad summum usqü articulum sequi? Et certe hac ratione legem      
  23 argumentationum mentis nosträ penitius introspicere non vilipendendum est.      
  24 Quippe ut unicum tantummodo allegem, quia omnis nostra ratiocinatio in prädicati      
  25 cum subiecto vel in se vel in nexu spectato identitatem detegendam resolvitur,      
  26 ut ex regula veritatum ultima patet, hinc videre est: Deum non egere      
  27 ratiocinatione, quippe, cum omnia obtutui ipsius liquidissime pateant, quä conveniant      
  28 vel non conveniant, idem actus repräsentationis intellectui sistit, neqü      
  29 indiget analysi, qümadmodum, quä nostram intelligentiam obumbrat nox,      
  30 necessario requirit.      
           
  31

SECTIO II

     
  32

De principio rationis determinantis, vulgo sufficientis.

     
           
  33
DEFINITIO.
     
           
  34 PROP. IV Determinare est ponere prädicatum cum exclusione      
  35 oppositi. Quod determinat subiectum respectu prädicati cuiusdam,      
  36 dicitur ratio. Ratio distinguitur in antecedenter et in conseqünter      
           
     

[ Seite 390 ] [ Seite 392 ] [ Inhaltsverzeichnis ]