Kant: AA II, AUGUSTISSIMO SERENISSIMO ATQUE ... , Seite 408

      
           
 

Zeile:

 

Text (Kant):

 

 

 

  
  01 substantiarum (h. e. dependentiam statuum reciprocam) ex ipsarum      
  02 exsistentia non consequi, sed ipsis tanquam necessariis competere      
  03 omnino non posse.      
           
  04
§. 19.
     
           
  05 Totum itaque substantiarum est totum contingentium, et mundus,      
  06 per suam essentiam, meris constat contingentibus. Praeterea nulla substantia      
  07 necessaria est in nexu cum mundo, nisi ut causa cum causato,      
  08 ideoque non ut pars cum complementis suis ad totum (quia nexus compartium      
  09 est mutuae dependentiae, quae in ens necessarium non cadit).      
  10 Causa itaque mundi est ens extramundanum, adeoque non est anima      
  11 mundi, nec praesentia ipsius in mundo est localis, sed virtualis.      
           
  12
§. 20.
     
           
  13 Substantiae mundanae sunt entia ab alio, sed non a diversis, sed      
  14 omnia ab uno. Fac enim illas esse causata plurium entium necessariorum:      
  15 in commercio non essent effectus, quorum causae ab omni relatione      
  16 mutua sunt alienae. Ergo UNITAS in coniunctione substantiarum      
  17 universi est consectarium dependentiae omnium ab uno. Hinc forma universi      
  18 testatur de causa materiae et nonnisi causa universorum unica est      
  19 causa universitatis, neque est mundi architectus, qui non sit simul creator.      
           
  20
§. 21.
     
           
  21 Si plures forent causae primae ac necessariae cum suis causatis,      
  22 eorum opificia essent mundi, non mundus, quia nullo modo connecterentur      
  23 ad idem totum; et vice versa si sint plures mundi extra se      
  24 actuales, dantur plures causae primae ac necessariae, ita tamen, ut nec      
  25 mundus unus cum altero, nec causa unius cum mundo causato alterius      
  26 in ullo sint commercio.      
           
  27 Plures itaque mundi extra se actuales non per ipsum sui conceptum      
  28 sunt impossibiles (uti Wolffius per notionem complexus s. multitudinis,      
  29 quam ad totum, qua tale, sufficere putavit, perperam conclusit), sed sub      
  30 sola hac condicione, si unica tantum exsistat causa omnium necessaria.      
  31 Si vero admittantur plures, erunt plures mundi, in sensu strictissimo      
  32 metaphysico, extra se possibiles.      
           
           
     

[ Seite 407 ] [ Seite 409 ] [ Inhaltsverzeichnis ]