Kant: AA XVII, Reflexionen zur Metaphysik. , Seite 292 |
|||||||
Zeile:
|
Text:
|
|
|
||||
| 3783. ζ—η. M 58'. E II 442. Gegenüber von M § 193: |
|||||||
| 02 | Die accidentia sind nicht besondere Dinge, die dem subiect inhaeriren, | ||||||
| 03 | sondern praedicate eines subiects, d.i. arten, wie das subiect | ||||||
| 04 | existirt. Der Begrif der inhaerentz ist ein logisches Hülfsmittel, weil man | ||||||
| 05 | daselbst alle sachen in form der praedicate vorstellen kan. | ||||||
3784. ζ—κ1. M 58'. E II 689. |
|||||||
| 07 | Utrum s accidens sit accessorium aliqvod ad substantiam (g uti | ||||||
| 08 | color ) et proprie ipsi inhaereat an forma tantum ipsius substantiae | ||||||
| 09 | positiva et actualis ipsius determinatio? e.g. Motus corpori inhaerens. | ||||||
3785. ζ. M 59'. E II 706. Zu M § 197: |
|||||||
| 11 | trina sunt cogitanda: Substantia, accidens, respectus utriusque. | ||||||
| 12 | Hic vero vel accidentis et est inhaerentia; vel substantiae et est hic | ||||||
| 13 | iterum vel potentialis rationis et est vis, vel actuantis et est actio. | ||||||
3786. ζ. M 59'. E II 707. Zu M § 197: |
|||||||
| 15 | Qvemadmodum in logicis distingvitur subiectum, praedicatum et | ||||||
| 16 | respectus ideoque praedicatum respectus non est praedicatum, ita et | ||||||
| 17 | in realibus. vis non est accidens, sed respectus substantiae tanquam | ||||||
| 18 | rationis resp erga accidentia. | ||||||
| 19 | |
||||||
| 20 | |
||||||
3787. ζ. M 68'. E II 723. Zu M § 225: |
|||||||
| 22 | Der respectus eines partis und seines complementi ad totum muß | ||||||
| 23 | mutuis mutuus und homogeneus seyn; also kan eine Folge nicht ein | ||||||
| 24 | Theil vom Grunde seyn und mit dem Grunde als ein Theil zu demselbem | ||||||
| 25 | ganzen Gehören. Der Gedanke ist nicht ein Theil des Menschen, sondern | ||||||
| 26 | seine Folge. | ||||||
| [ Seite 291 ] [ Seite 293 ] [ Inhaltsverzeichnis ] |
|||||||