Kant: AA I, PRINCIPIORUM PRIMORUM COGNITIONIS ... , Seite 404

      
           
 

Zeile:

 

Text (Kant):

 

 

 

  
  01 Deus, universitatis rerum primordia capessendo, seriem inchoavit, quä stabili      
  02 rationum conserte contexteqü colligatarum nexu etiam mala moralia et, quä      
  03 his respondent, physica includit. Verum inde non sequitur, actiones moraliter      
  04 pravas Deum auctorem incusare posse. Si, qümadmodum fit in mechanicis,      
  05 entia intelligentia passiva tantum ratione se ad ea haberent, quä ad determinationes      
  06 et mutationes certas impellunt, non infitior omnium culpam ultimam      
  07 in Deum machinä architectum devolvi posse. Verum, quä per entium intelligentium      
  08 et semet ipsa sponte determinandi potestate präditorum voluntatem      
  09 confiunt, ex interno sane principio, e consciis appetitibus et electione alterutrius      
  10 partis secundum arbitrii licentiam profecta sunt. Hinc, quantumvis rerum      
  11 statu ante actus liberos aliqua ratione constituto, ens illud intelligens tali circumstantiarum      
  12 implicitum sit nexu, ut mala moralia certo certius ab ipso futura      
  13 esse constet et prävidere liceat, tamen häc futuritio determinatur talibus      
  14 rationibus, in quibus voluntaria ipsorum ad pravam partem directio cardo est;      
  15 et quä ideo peccantibus agere maxime volupe fuit, eorum causam ipsos dicere      
  16 oportere, et illicitä voluptatis poenam dare äquitati quam perfectissime convenit.      
  17 Quod autem adversationem attinet, qua Deum a peccatis abhorrere      
  18 sanctitate ipsius procul dubio dignum est, sed parum videtur cum decreto      
  19 mundi conditi stare posse, quod horum malorum futuritionem incluserit, etiam      
  20 hic non insuperabilis est, quä quästionem circumdat, difficultas. Sic enim      
  21 habeto.      
           
  22 Bonitas Dei infinita in rerum creatarum maximam, quantaquanta in illas      
  23 cadit, perfectionem mundiqü spiritualis felicitatem tendit. Eodem vero infinito      
  24 se manifestandi conatu non perfectioribus tantum, quä postmodum propullularent      
  25 rationum ordine, eventuum seriebus dedit operam, sed, ne quicquam      
  26 etiam minoris gradus bonorum desit, ut rerum universitas immensitate sua a      
  27 summo, qui in finita cadit, perfectionis gradu ad inferiores omnes et ad nihilum      
  28 usqü, ut ita dicam, omnia complecteretur, etiam ea delineationem suam irrepere      
  29 passus est, quä admistis quam plurimis malis saltem quicquam boni, quod Dei      
  30 sapientia inde eliceret, ad manifestationem divinä gloriä infinita varietate      
  31 distingündam suppeditarent. In hoc ambitu ne desideraretur historia generis      
  32 humani, utut lugubris, tamen ad divinam bonitatem celebrandam etiam in ipsa      
  33 malorum colluvione infinita testimonia secum gerens, et sapientiam et potentiam      
  34 et bonitatem perbelle decuit. Neqü vero ideo mala ipsa operi inchoato intexta      
  35 intendisse et consulto elicuisse putandus est. Quippe bona ob oculos habuit,      
  36 quä subductis rationibus nihilo minus remanere cognovit, quäqü una cum      
  37 infelici lolio eradicare summa sapientia indignum fuit. Ceterum voluntario et      
  38 ex intimo mentis affectu a mortalibus peccatum est, rationum antecedentium      
  39 ordine non invitos urgente et abripiente, sed allectante, quorum irritamentis      
  40 quanquam certo obsecundatum iri präcognitum fürit, tamen, cum in interno      
           
     

[ Seite 403 ] [ Seite 405 ] [ Inhaltsverzeichnis ]