Kant: AA XI, Briefwechsel 1790 , Seite 194

      
           
 

Zeile:

 

Text (Kant):

 

 

 

  
         
  01 Verschoon my, hoogstgeagte Heer! dat ik, eenmal in myn leven,      
  02 U lastig ben gevallen, door U zo lange optehouden; en zyt verzeekerd      
  03 dat ik, met diepgaande gevoelens van waren Eerbied, verblyve,      
         
           
  04   Hooggeleerde Heer!      
  05 Amsterdam, Amsterdam, UWE zeer onderd. Dienaar      
  06 5 August, 1790. 5 August, 1790. A. Hulshoff      
           
         
  07 verte      
         
           
  08 10 Aug. Zo als ik deeze boeken zou inpakken, schoot my het      
  09 volgende te binnen. Berkeley, in diepe gepeinzen waudelende op      
  10 de academieplaats te Dublin, stiet zyn hoofd tegen een Pilaar, en      
  11 hielt de hand tegen de Buil, kykende zeer pynlyk. Waarop iemand      
  12 tot hem zei: " oh, Sir! it matters not. " Deeze aequivoque is onvertaalbaar.      
  13      
           
  14 Myne Verbeelding schilderde daarop den grooten philosoph      
  15 van Koningsberg als zittende gerust aan tafel, en zig hollandsche      
  16 Haring goed laatende smaaken. Ik wenschte my dit voor te      
  17 stellen als Erscheinung, als Factum. Zeit und Raum, dagt ik, sind      
  18 nichts ausseres, en met Veranderingen in ausergeistlichen Noumenen      
  19 heb ik niets te schaffen. Maar de Geest van Berkeley blies my      
  20 in: yes, you must excite the active Ideas, in a series of causality,      
  21 a little Basket of Herrings to the Shipboard etc In den Codex      
  22 prakt. Vernunft, welke ik ad interim gebruik tot dat de kantische      
  23 uitkoomt, vand ik by dit artikel geen - turpe est, geen veto ,      
  24 sonst - licet. Toen dagt ik aktive: fiat.      
           
  25 Für Kant angefertigte deutsche Übersetzung.      
           
  26 Herrn Prof. Imm. Kant      
           
  27 Hochgelahrter Herr      
  28 Im leztverwichenen Iahre klopfte oder sprach die praktische Vernunft bey      
  29 mir an und sagte: Du bist Zeitgenosse von dem großen KANT und wirst Du      
  30 dem würdigen Greise nie die Verwunderung und Ehrerbietung bezeigen, welche er      
  31 Dir einflösset? wirst Du niemals sagen, daß Du für ihn um ein gesegnetes Alter      
  32 bethest, damit er ferner für Wahrheit, Gottesdienst und vielleicht (: mein höchstes      
  33 Glük beruhet auf meiner Überzeugung von der Offenbahrung :) für das Christenthum      
  34 nützlich seyn möge.      
           
           
     

[ Seite 193 ] [ Seite 195 ] [ Inhaltsverzeichnis ]