Kant: AA I, PRINCIPIORUM PRIMORUM COGNITIONIS ... , Seite 388

      
           
 

Zeile:

 

Text (Kant):

 

 

 

  
  01

SECTIO I

     
  02

De principio contradictionis.

     
           
  03
MONITUM.
     
           
  04 Cum in präsentibus brevitati potissimum mihi studendum sit, satius duco,      
  05 quas pervulgata cognitione stabilitas et rectä rationi consonas habemus definitiones      
  06 et axiomata, huc non denuo transcribere, neqü eorum morem imitando      
  07 consectari, qui nescio qua methodi lege serviliter adstricti, nisi ab ovo      
  08 usqü ad mala omnia, quäcunqü in scriniis philosophorum inveniunt, percensürint,      
  09 non sibi videntur via ac ratione processisse. Quod ne mihi consulto      
  10 facienti vitio vertatur, lectorem antea monere äquum iudicavi.      
           
  11 PROP. I Veritatum omnium non datur principium UNICUM, absolute      
  12 primum, catholicon.      
           
  13 Principium primum et vere unicum propositio simplex sit necesse est;      
  14 alias plures tacite complexa propositiones unici principii speciem tantummodo      
  15 mentiretur. Si itaqü est propositio vere simplex, necesse est, ut sit vel affirmativa      
  16 vel negativa. Contendo autem, si sit alterutrum, non posse esse universale,      
  17 omnes omnino veritates sub se complectens; nempe si dicas esse affirmativum,      
  18 non posse esse veritatum negantium principium absolute primum, si      
  19 negativum, non posse inter positivas agmen ducere.      
           
  20 Pone enim esse propositionem negativam; quia omnium veritatum e principiis      
  21 suis conseqüntia est vel directa vel indirecta, primo directa concludendi      
  22 ratione e principio negativo nonnisi negativa consectaria deduci posse, quis est,      
  23 qui non videat? deinde si indirecte propositiones affirmativas inde flüre postules,      
  24 hoc nonnisi mediante propositione: cuiuscunqü oppositum est falsum illud      
  25 est verum, fieri posse confiteberis. Quä propositio, cum ipsa sit affirmativa,      
  26 directa argumentandi ratione e principio negativo flüre non poterit, multo vero      
  27 minus indirecte, quia sui ipsius suffragio egeret; hinc nulla prorsus ratione e      
  28 principio negative enuntiato pendebit. Ideoqü cum affirmantibus propositionibus      
  29 e solo negativo principio et unico proficisci liberum non sit, hoc catholicon      
  30 nominari non poterit. Similiter si principium tuum cardinale statuas propositionem      
  31 affirmativam, negativä certe illinc directe non pendebunt; indirecte      
  32 autem opus erit propositione: si oppositum alicuius est verum, ipsum est falsum;      
  33 hoc est: si oppositum alicuius affirmatur, ipsum negatur; quä cum sit propositio      
  34 negativa, iterum nullo modo, nec directe, quod per se patet, nec indirecte,      
  35 nisi per sui ipsius petitionem, e principio affirmativo deduci poterit. Utcunqü      
  36 igitur tecum statüris, non detrectabis quam in fronte propositionis postulavi      
           
     

[ Seite 387 ] [ Seite 389 ] [ Inhaltsverzeichnis ]